Kochany pamiętniczku...

Dzisiaj będzie lekcja po(d)glądowa dla młodzieży.

Otóż kiedyś też istniały blogi, tylko nazywały się pamiętnikami; jeszcze wcześniej – sztambuchami. Prawie obowiązkiem nastoletnich dziewcząt było zapiski pamiętniczkowe prowadzić, lub przynajmniej zacząć. Z reguły kryzysy emocjonalne sprzyjały aktywności pamiętnikowej.

Jednakowoż dawny pamiętnik nie posiadał funkcji „dodaj komentarz”.

Odpowiednikiem e-maili były listy. Pisało się je ręcznie (sic!). Funkcja „sprawdzanie pisowni” polegała na dostępie do trzytomowego słownika języka polskiego. Natomiast stosunkowo łatwo można było dołączyć plik, np. zdjęcie.

Ludzie urodzeni przed rokiem 1980 powinni jeszcze  pamiętać świat bez sms-ów. Ich rolę pełniły kartki pocztowe. Kiedy człowiek chciał napisać „Pozdrowienia z Władysławowa dla Cioci i Wujka. Zenuś” robił to przy pomocy kartki pocztowej. Taki starodawny sms szedł do adresata około 3 dni. Wymagał też od nadawcy niewielkich nakładów finansowych w postaci znaczka.

W załączeniu belgijska kartka pocztowa, sprzed 100 lat (dokładnie!), wysłana z Roux do Sombreffe 19 marca 1914. Doszła dzień później – potwierdzone stemplem.

Standard nieosiągalny dla poczty polskiej do dziś...